Άγιος Νικηφόρος

Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός ο θαυματουργός - 4 Ιανουαρίου

Ό Όσιος πατήρ ημών Νικηφόρος, κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακακης, εγεννήθη στο χωριό Σηρικάρι του Νομού Χανίων Κρήτης. Σε πολύ μικρή ηλικία στερήθηκε και τούς δύο γονείς του. Όταν έγινε δεκατριών ετών, ο παππούς του τον έστειλε να εργαστή σ’ ένα κουρείο στα Χανιά. Όσοι τον γνώριζαν, τον αγαπούσαν, επειδή ήταν ταπεινός και πράος, πρόθυμος και εργατικός, ευγενικός και γλυκομίλητος. Όμως ο Θεός του είχε ορίσει ένα πολύ δύσκολο και οδυνηρό άθλημα, που άρχισε τότε, με την εμφάνιση των πρώτων σημαδιών της νόσου του Χάνσεν, της γνωστής λέπρας. Για να μην τον αντιληφθούν οι αρχές και τον κλείσουν στο άνυδρο νησί της Σπιναλόγκας, σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών έφυγε για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί γνωρίστηκε με την ανθούσα τότε Ελληνική παροικία και με Αρχιερείς του Πατριαρχικού Θρόνου και έγινε πολύ γρήγορα αγαπητός σε όλους. Μετά από λίγα χρόνια, που τα σημάδια της νόσου έγιναν πολύ εμφανή, έπρεπε και από εκεί να φύγει. Να πάει, όμως πού; Κανέναν δεν γνώριζε και πουθενά. Τότε ένας Επίσκοπος, που ο Νικόλαος του εμπιστεύθηκε το πρόβλημα του, τον έστειλε στον Γέροντα Άνθιμο, ιδρυτή και πνευματικό της Ι.Μ. Παναγίας Βοηθείας στην Χίο και εφημέριο του εκεί λωβοκομείου.

Μετά από τρία χρόνια ο Νικόλαος εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Νικηφόρος. Ό ευλογημένος Νικηφόρος ζούσε την μοναχική ζωή με αυστηρή άσκηση και τέλεια υπακοή. Κοντά στον πατέρα Άνθιμο, ο οποίος αργότερα ανεκηρύχθη Άγιος, ο πατήρ Νικηφόρος έφθασε σε μεγάλα μέτρα αρετής.

Όταν έκλεισε το λωβοκομείο της Χίου, ο Άγιος Άνθιμος τον έστειλε στον αντιλεπρικό σταθμό των Αθηνών με συστατική επιστολή, στην οποία έγραφε στον πατέρα Ευμένιο, να προσέξει «τον θησαυρό που του στέλνει η Παναγία», διότι έχει πολλά να ωφεληθεί από αυτόν. Εκεί ο όσιος Νικηφόρος πέρασε όλο το υπόλοιπο της ζωής του. Ό πατήρ Ευμένιος τον φρόντισε με πολλή αγάπη και τον είχε ως πνευματικό του πατέρα.

Ένα βράδυ, αφού ετοίμασε τον όσιο Νικηφόρο, πήγε να κοιμηθεί. Είχε όμως μια ανησυχία μήπως δεν έκλεισε την σόμπα. Επιστρέφει στο κελί, ανοίγει την πόρτα σιγά - σιγά για να μην τον ξυπνήσει. Τότε βλέπει μπροστά του τον Άγιο να αιωρείται έως ένα μέτρο από το έδαφος με τα χέρια υψωμένα και να προσεύχεται. Το πρόσωπό του δε έλαμπε υπέρ τον ήλιο.

Ο όσιος πατήρ ημών Νικηφόρος εκοιμήθη στις 4 Ιανουάριου του 1964 σε ηλικία 74 ετών, προπαραμονή των Θεοφανείων.

Θαύματα επετέλεσε ήδη κατά την διάρκεια της ζωής του, και επιτελεί πολύ περισσότερα μετά θάνατον, όπως το ομολογούν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι ευεργετήθηκαν από αυτόν.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με Συνοδική Πράξη της 3 Δεκεμβρίου του 2012, κατέταξε τον Όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό τον Θαυματουργό στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Εορτάζει στις 4 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πώς προσεύχεσθε; ...με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» είναι μερικά λόγια του πατή Νικηφόρου.

Απολυτίκιο Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού - 4 Ιανουαρίου

Απολυτίκιον (Της ερήμου πολίτης)

Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.

Άκου το απολυτίκιο εδώ: Απολυτίκιο Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού - 4 Ιανουαρίου

Από το βιβλίο του Μοναχού, ο «Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, ο θαυματουργός»

Μαρτυρία Παναγιώτας Ν., Αθήνα: Αρχές Οκτωβρίου 2011 έρχεται στο σπίτι ένας δικαστικός επιμελητής και μου φέρνει ένα πρόγραμμα πλειστηριασμού πού θα γινόταν στις 30 Νοεμβρίου 2011 για το κατάστημα που έχω, επειδή είχα υπογράφει εγγυήτρια σε χρέος του συζύγου μου.

Στενοχωρήθηκα πολύ, ταράχθηκα δεν ήξερα τι να κάνω καθ’ ότι όλες τις οικονομίες μου τις έδινα στα σοβαρά θέματα του συζύγου.

Τα επόμενα βράδια κοιμόμουν 2-3 ώρες και μετά ξαγρυπνούσα και μέσα σε φοβερό άγχος προσπαθούσα να βρω λύση να σταματήσω τον πλειστηριασμό. Το χρέος ήτανε 26.000 ευρώ. Η Τράπεζα είχε ήδη πει ότι πρέπει να δώσω 20.000 ευρώ.

Οι μέρες πλησίαζαν και εγώ τα μόνα χρήματα πού μάζεψα, αφού άφησα τα πάντα απλήρωτα, ήταν 2.500 ευρώ.

Στις 10 Νοεμβρίου ξυπνάω πάλι ταραγμένη, στις 6 το πρωί. Χωρίς να βγάλω από το πρόσωπό μου την κουβέρτα όπου ήμουν σκεπασμένη, η πρώτη σκέψη που έκανα ήτανε, τι θα γίνει με το χρέος.

Δεν πρόλαβα να την ολοκληρώσω και ξαφνικά, από την δεξιά πλευρά του προσώπου μου, δίπλα από το δεξί μου χέρι, ήλθε από το πουθενά μία μορφή μονάχου.

Πετάω την κουβέρτα, κάθομαι καθιστή στο κρεβάτι μου και το μόνο που είπα: «Αμάν, Θεέ μου, τι ήτανε αυτό;» και έκανα τον σταυρό μου.

Ο Όσιος Νικηφόρος ο
Λεπρός σε νεαρή ηλικία

Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω τίποτα. Ανοίγω το ραδιοφωνάκι μου για να ακούσω κάτι οτιδήποτε εκείνη την ώρα, να ηρεμήσω. Είναι απίστευτο, είναι αληθινό θαύμα. Το ραδιόφωνο ήτανε στη συχνότητα της Πειραϊκής Εκκλησίας και εκείνη την ώρα είχε αφιέρωμα στον βίο του όσιου Νικηφόρου του Λεπρού, σχεδόν στη μέση της εκπομπής.

Ακούω προσεκτικά, ξεχνάω το πρόβλημα μου, συγκινούμαι, στενοχωριέμαι και δακρύζω από τα βάσανα του οσίου Νικηφόρου και λέω στον εαυτό μου, μη στενοχωριέσαι, έχει ο Θεός.

Τρεις φορές έψαξα στα βιβλιοπωλεία για το βιβλίο με τον βίο του, και δεν το βρήκα. Τελικά το πήρα κατόπιν παραγγελίας, που έκανα.

Έμεινα άφωνη, συγκλονίστηκα: η εικόνα του βιβλίου ήταν η μορφή που ήρθε εκείνη τη νύχτα πάνω από το κεφάλι μου. Πώς εκείνη την ίδια στιγμή πήγε το χέρι μου να ανοίξω το ραδιόφωνο και δεν γινότανε αυτό τόσα άλλα βράδια που ξαγρυπνούσα;

Πήρα το βιβλίο, το διάβασα και το ξαναδιάβασα, προσευχήθηκα στον όσιο Νικηφόρο και πήγαινα για τον πλειστηριασμό στις 30 Νοεμβρίου με 2.500 ευρώ χαρούμενη, ήσυχη, δεν είχα άγχος. Δεν ξαναξύπνησα από εφιάλτες, ηρέμησα.

Η Τράπεζα, έως τις 30/11/2011 στις 11 το πρωί, ζητούσε 20.000 ευρώ. Τότε άρχισα να προσεύχομαι στον όσιο Νικηφόρο να με βοηθήσει, γιατί αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα, πάει το χάνω το κατάστημα.

Στις 11.30 συνέβη το εξής, που ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεχάσω στη ζωή μου. Χτυπάει το κινητό μου και ήτανε πάλι ο σκληρός τραπεζικός, που ζητούσε τα 20.000 ευρώ με μία φωνή τελείως διαφορετική, ήρεμη κάτι σαν θεϊκή, και μου λέει, «κυρία Παναγιώτα κρατάτε 2.000-2.500 ευρώ να μας δώσετε να σταματήσει ο πλειστηριασμός;».

Από όρθια λύγισαν τα γόνατά μου και βρέθηκα γονατιστή, τα δάκρυά μου δεν σταματούσαν.

Ο όσιος Νικηφόρος ήταν διαρκώς δίπλα μου από εκείνο το ξημέρωμα έως την ώρα που ήμουνα γονατιστή, και έκλαιγα.

Από εκεί και μετά δεν έγινε πλειστηριασμός, πήραν τα 2.500 ευρώ, έγινε ρύθμιση του χρέους να πληρώνεται ανά μήνα. Ένα όραμα, ένα ραδιόφωνο, ένα βιβλίο, ένας ολοζώντανος όσιος Νικηφόρος, ο όποιος μπήκε στη ζωή μου.

Προσεύχομαι και τον ευχαριστώ που με βοήθησε. Ουδέποτε μα ουδέποτε είχα ακούσει η είχα διαβάσει για τον όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό. Δεν ήξερα ότι υπήρχε. Αυτός όμως, επειδή αγαπάει και προσεύχεται για όλους μας, άκουσε και ένοιωσε τον πόνο μου, την αγωνία μου και ήρθε και με βρήκε.

Σε ευχαριστώ, Κύριε Ιησού Χριστέ μου. Σε ευχαριστώ, Όσιε Νικηφόρε Λεπρέ.