Φθόριο

Πολλές τροφές περιέχουν φθόριο

Το φθόριο είναι μια ουσία η οποία αυξάνει την ανθεκτικότητα των δοντιών στην τερηδόνα. 

Προσλαμβάνεται στην οδοντική επιφάνεια η οποία γίνεται λιγότερο επιρρεπής στην απασβεστίωση από τη δράση των οξέων που παράγονται από τα μικρόβια της οδοντικής πλάκας. Η σημασία του φθορίου στην πρόληψη της τερηδόνας των δοντιών έχει οδηγήσει στην ευρύτατη χρήση του στις διάφορες οδοντόκρεμες και στα βοηθητικά φθοριούχα διαλύματα που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο σπίτι. Φθορίωση όμως πρέπει να γίνεται στα παιδιά και από τον οδοντίατρο στο ιατρείο, όπου χρησιμοποιούνται ουσίες με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε φθόριο. 

Η ιδέα της φθορίωσης του πόσιμου νερού για την πρόληψη της τερηδόνας σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά το 1945 σε πόλεις των ΗΠΑ και του Καναδά. Υπήρξε δε μεγάλη διαμάχη μεταξύ των υποστηρικτών και αυτών που ήταν αντίθετοι σ’ αυτή την ιδέα. Η φθορίωση του ποσίμου νερού στην Ελλάδα δεν έχει εφαρμοσθεί ακόμα. Οι λόγοι του γεγονότος αυτού είναι κατ’ αρχάς τεχνικοί, αφού θεωρείται δύσκολο με το υπάρχον δίκτυο να διατηρείται σταθερή η περιεκτικότητα του νερού σε φθόριο. Ακόμα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι είναι στοιχείο που βρίσκεται στη φύση και στις τροφές που λαμβάνουμε. Είναι επόμενο ότι το φθόριο του πόσιμου νερού θα είναι μια επιπλέον σημαντική πηγή λήψης. Αυτό είναι σημαντικό διότι το φθόριο είναι ένα «φάρμακο» και όπως συνήθως συμβαίνει, σε ορισμένες ποσότητες και τρόπους λήψης μπορεί να είναι χρήσιμο στον άνθρωπο, σε μεγαλύτερες όμως δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της περιοχής του Λαυρίου Αττικής όπου πριν δημιουργηθεί το δίκτυο ύδρευσης της ΕΥΔΑΠ χρησιμοποιείτο νερό τοπικού δικτύου με μεγάλη περιεκτικότητα σε φθόριο. Ορισμένα από τα παιδιά που μεγάλωσαν σ’ αυτή την περιοχή και λάμβαναν φθόριο από το πόσιμο νερό στη διάρκεια σχηματισμού των δοντιών τους, εμφάνισαν αργότερα καφέ κηλίδες στα δόντια, χαρακτηριστικό μεγάλης συγκέντρωσης φθορίου στην αδαμαντίνη.

Η διαφορά βρίσκεται στο ότι οδοντόκρεμες ή στοματικά διαλύματα που περιέχουν φθόριο ή η φθορίωση που γίνεται από τον οδοντίατρο είναι μέθοδοι με καθαρά τοπική δράση του φθορίου στα δόντια ενώ η προσθήκη στο πόσιμο νερό θα σήμαινε απορρόφηση του φθορίου από ολόκληρο τον οργανισμό μας.

Αντίθετα ορισμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι μπορεί η χρήση του όχι μόνον να είναι αβλαβής, μικρή περιεκτικότητα στο νερό, αλλά και εξαιρετική χρήσιμη λόγω της μείωσης του ποσοστού της εμφάνισης τερηδόνας στο γενικό πληθυσμό. 

Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι η φθορίωση των δοντιών στα παιδιά από τον οδοντίατρο είναι επιβεβλημένη και μπορεί να συνοδεύεται από τη χρήση οδοντόκρεμων και στοματικών διαλυμάτων που περιέχουν φθόριο πάντα σύμφωνα με τις συστάσεις του οικογενειακού γιατρού.