 |
| Άγιοι Θύρσος, Λεύκιος, Καλλίνικος, Φιλήμων, Απολλώνιος και Αρριανός |
Άγιοι Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος (κατ’ άλλους Κορωνάτου)
Έζησαν στα μέσα του 3ου αιώνα μ. Χ, όταν είχαν θεριέψει οι διωγμοί κατά των Χριστιανών και κατά χιλιάδες συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν σε φρικτά βασανιστήρια και το θάνατο.
Το 249 μ.Χ ανέβηκε στο θρόνο της Ρώμης ο Δέκιος (249-251μ.Χ), ένας θρησκόληπτος, θρησκομανής, δεισιδαίμων και φανατικός ειδωλολάτρης αυτοκράτορας, ο οποίος πίστευε πως οι «θεοί» της αυτοκρατορίας είχαν ανάγκη από την αναδιοργάνωση της θρησκείας τους, για να δείξουν την εύνοια τους στο κράτος, το οποίο έδειχνε σημάδια παρακμής.
Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της αναδιοργάνωσης ήταν η εξαφάνιση του Χριστιανισμού, ο οποίος θεωρούνταν από τους ειδωλολάτρες ως θρησκεία αποκρουστική και μισάνθρωπη, επειδή έθετε απαγορεύσεις στην έκλυση των ηθών και την ακολασία.
Ας μη ξεχνάμε ότι η ικανοποίηση των παθών και η ακολασία όχι μόνο δεν θεωρούνταν από τους ειδωλολάτρες κάτι κακό, αλλά ως λατρεία των δαιμονικών «θεών», όπως η «Ιερά Πορνεία», μέσω της οποίας λατρεύονταν η «θεά Αφροδίτη», ή η μέθη και τα όργια προς τιμήν του Βάκχου. Γι’ αυτό εξήγγελλε σκληρό διωγμό σε όλη την αυτοκρατορία.
Χιλιάδες Χριστιανοί συλλαμβάνονταν και σύρονταν στα μαρτύρια για να αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό και να θυσιάσουν στα απαίσια είδωλα.
Οι προαναφερόμενοι μάρτυρες κατάγονταν από τη Βιθυνία, κατοικούσαν στην Καισάρεια και ανήκαν όλοι σε διακεκριμένες οικογένειες. Ήταν χαρακτήρες ταπεινοί και αγαπούσαν το Θεό «εν αγάπη ανυποκρίτω» (Β΄Κορ.6,6), δηλαδή με αγάπη πραγματική και ελεύθερη από υποκρισία. Γι’ αυτό απέφευγαν το θόρυβο της δημοσιότητας, αλλά όμως ήταν πασίγνωστοι για τη γεμάτη ελεημοσύνες ζωή τους.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως οι Χριστιανοί ξεχώριζαν από τους ειδωλολάτρες, στην άσκηση ανυπόκριτης αγάπης για τους συνανθρώπους τους, προς φίλους και εχθρούς, προκαλώντας τον θαυμασμό των ειδωλολατρών, οι οποίοι ήξεραν μόνο να μισούν και να αντιμάχονται. Τους ήταν αδιανόητο να αγαπούν και να ευεργετούν τους εχθρούς τους και γι’ αυτό θεωρούσαν παρανοϊκούς τους Χριστιανούς, οι οποίοι έδειχναν την έμπρακτη αγάπη τους για όλους, ακόμα και για τους εχθρούς τους.
Ο έπαρχος Κουμβρίκιος, φανατικός ειδωλολάτρης, βλέποντας να προοδεύουν οι χριστιανοί, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους περιορίσει. Ήταν ένας από τους πλέον συνεπείς επάρχους, ο οποίος εφάρμοζε με ακρίβεια και φανατισμό την αυτοκρατορική διαταγή εναντίον των Χριστιανών.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε το Λεύκιο να μεταβεί στον έπαρχο. Τον παρακάλεσε να είναι ανεκτικότερος προς τους Χριστιανούς. Να εξετάσει καλύτερα την πίστη τους, η οποία είναι κατασυκοφαντημένη από τους ειδωλολάτρες και μάλιστα τα ειδωλολατρικά ιερατεία, τα οποία παρακινούν τους κυβερνώντες Ρωμαίους, να κινούν άδικους διωγμούς προς αυτούς.
Μόλις το άκουσε αυτό ο Κουμβρίκιος, όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε με τα αιτήματα του Λευκίου, αλλά αμέσως τον συνέλαβε και τον καταδίκασε σε θάνατο. Το επόμενο πρωί τον οδήγησε έξω από την πόλη και τον αποκεφάλισε.
Το γεγονός λύπησε τους χριστιανούς, αλλά άναψε ακόμα περισσότερο τη φλόγα της πίστης τους προς τον Ιησού Χριστό. Οι διωγμοί και τα μαρτύρια έφερναν αντίθετα αποτελέσματα.
Μετά από δύο ημέρες, πήγε άλλος χριστιανός στον έπαρχο, ο Θύρσος. Του είπε θαραλέα πως η ειδωλολατρία είναι πλάνη, θρησκεία των δαιμόνων. Πως οι δαίμονες πλανεύουν τους ανθρώπους, λανσάροντας ψεύτικους και ανήθικους «θεούς», οι οποίοι υπαγορεύουν στους ανθρώπους να τους λατρεύουν και να τους μιμούνται στην ανηθικότητα. Πως τελικός νικητής θα είναι ο Χριστός, ο αληθινός Θεός, ο οποίος έγινε άνθρωπος για να σώσει και να απαλλάξει τον άνθρωπο από τη δουλεία του διαβόλου.
Αυτά και άλλα πολλά σοφά λόγια του Θύρσου άκουσε και ένας ιερέας των ειδώλων, ο Καλλίνικος, ο οποίος ήταν παρών. Η ψυχή του φωτίστηκε και κατάλαβε την πλάνη του.
Με χαρά και θάρρος άρχισε να αναφωνεί την μεταστροφή του στο Χριστό, δήλωσε ότι είναι πλέον Χριστιανός και απαρνείται τα είδωλα. Το πρόσωπο του ειδωλολάτρη επάρχου αλλοιώθηκε από το θυμό και άρχισε να φωνάζει σαν δαιμονισμένος. Τον εξόργισαν τα λόγια του Θύρσου, αλλά περισσότερο η μεταστροφή στην πίστη στο Χριστό του ιερέα των ειδώλων Καλλινίκου. Φώναξε αμέσως τους στρατιώτες, στους οποίους παρέδωσε τους δύο ηρωικούς ομολογητές για να θανατωθούν.
Τον μεν Καλλίνικο τον αποκεφάλισαν, τον δε Θύρσο τον πριόνισαν. Ο ηρωικός μάρτυρας υπέμεινε με πρωτοφανή ηρωισμό τον μαρτυρικό θάνατο. Οι ψυχές τους πέταξαν στα ουράνια για να συναντήσουν το Χριστό, για χάρη του οποίου έχυσαν το αίμα τους, για να συνδοξάζονται και να συμβασιλεύουν αιώνια μαζί του.
Άγιοι Φιλήμων, Απολλώνιος, Αρριανός και οι τέσσερις Προτεκτοράτοι
Οι Άγιοι Φιλήμων, Απολλώνιος, Αρριανός και οι τέσσερις Προτεκτοράτοι, οι οποίοι τιμώνται σήμερα 14 Δεκεμβρίου, έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (290 μ.Χ.).
Ο ηγεμόνας της Θήβας στην Αίγυπτο Αρριανός, συνέλαβε 37 χριστιανούς. Ένας απ’ αυτούς, ο Απολλώνιος, δείλιασε τα βασανιστήρια και έδωσε τέσσερα φλουριά και τα ρούχα του στον Φιλήμονα, που έπαιζε σουραύλι και να θυσιάσει αυτός στα είδωλα αντί αυτού. Ο Φιλήμονας φόρεσε τα ρούχα και συγχρόνως συνδέθηκε νοητά και με τη χριστιανική πίστη. Όμως όταν διατάχθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, αυτός ομολόγησε τον Χριστό.
Τότε ο ηγεμόνας πρόσταξε να έλθει ο Φιλήμονας να παίξει με το σουραύλι του, για να ελκυσθεί ο δήθεν Απολλώνιος. Αλλά ο Φιλήμονας φανερώθηκε και ο ηγεμόνας έμεινε έκπληκτος. Του είπε όμως ότι δεν είναι χριστιανός, διότι δεν έχει βαπτισθεί. Τότε ο Φιλήμονας προσευχήθηκε θερμά και αμέσως έβρεξε δυνατά. Η βροχή αυτή, πληροφορήθηκε ο Φιλήμονας ότι, ήταν βάπτισμα γι’ αυτόν.
Επειδή όμως ο Απολλώνιος έγινε αιτία να πιστέψει ο Φιλήμονας, ο ηγεμόνας τον έφερε μπροστά του και αυτός ομολόγησε τον Χριστό.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο Αρριανός να τους βασανίσει σκληρά και κατόπιν τους αποκεφάλισε. Αλλά και ο Αρριανός τυφλώθηκε.
Στον ύπνο του όμως, φάνηκε ο Φιλήμονας και του είπε ν’ αλείψει στα μάτια του χώμα από τον τάφο του και θα θεραπευτεί. Πράγμα που έγινε. Τότε πίστεψε στον Χριστό ο Αρριανός με τέσσερις σωματοφυλακές του και αργότερα όλοι μαζί μαρτύρησαν.
Εορτάζουν στις 14 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.
Απολυτίκιο Αγίων Θύρσου, Λεύκιου, Καλλινίκου, Φιλήμων, Απολλώνιου και Αρριανού - 14 Δεκεμβρίου
Απολυτίκιον (Τὴν ὡραιότητα)
Tὴν ἑξαστέλεχον μαρτύρων φάλαγγα, ᾀσμάτων ἄνθεσιν ἀνευφημήσωμεν, ὡς καθαιρέτας τοῦ ἐχθροῦ καὶ στύλους τῆς εὐσεβείας· Θύρσον καὶ Φιλήμονα καὶ στερρὸν Ἀπολλώνιον, Ἀρριανόν Καλλίνικον καὶ τὸν ἔνδοξον Λεύκιον· αὐτοὶ γὰρ οὐρανίων χαρίτων κόσμῳ πυρσεύουσι τὴν αἴγλην.
Άκου το απολυτίκιο εδώ: Απολυτίκιο Αγίων Θύρσου, Λεύκιου, Καλλινίκου, Φιλήμων, Απολλώνιου και Αρριανού - 14 Δεκεμβρίου
Κοντάκιον - Ἐπεφάνης σήμερον
Τοὺς φωστῆρας ἅπαντες, τῆς Ἐκκλησίας, συνελθόντες σήμερον, ἐν ἐγκωμίοις ἱεροῖς, ἀνευφημοῦντες ὑμνήσωμεν, ὡς ἀθλοφόρους Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου