Η Αγία Ευγενία γεννήθηκε από γένος ευγενικό, σαν ένα ευγενές κλωνάρι και μία δόξα του γένους της, καταγόμενη από την παλαιά Ρώμη, στα χρόνια του βασιλιά Κομμόδου, το έτος 270μ.Χ.
Οι γονείς της ονομάζονταν Φίλιππος και Κλαυδία, οι οποίοι έλαβαν από τον τότε βασιλιά, ως τιμή και αξίωμα, το να πάνε στην Αλεξάνδρεια και να κατοικήσουν σε αυτήν μαζί με την θυγατέρα τους την Ευγενία.
Επίσης, είχε και δύο άλλα αδέλφια, τον Αβίτα και το Σέργιο.
Αυτή η Αγία, λοιπόν, έφυγε κρυφά από τους γονείς και όλους τους συγγενείς της. Και αφού πήρε δύο υπηρέτες, βγήκε την νύχτα έξω από το σπίτι των γονέων της, και πηγαίνοντας σε έναν Επίσκοπο με ανδρικά ρούχα, έλαβε από εκείνον το Άγιο Βάπτισμα. Έπειτα, αφού έκειρε τις τρίχες της κεφαλής, ονομάσθηκε Ευγένιος.
Έτσι πήγε σε ένα Μοναστήρι κατά τα βαθειά χαράματα και εκεί ασκούσε η μακαρία κάθε αρετή με πόνους και μόχθους. Με ασκητικούς αγώνες και με στάσεις και με αγρυπνίες ολονύχτιες.
Στεφθεῖσα πρῶτον τοῖς πόνοις Εὐγενία, Bαφὴν ἐβάψω δευσοποιὸν ἐκ ξίφους. Τέτλαθι Εὐγενίη ξίφος εἰκάδι ἀμφὶ τετάρτῃ.
Τόσο πολύ έλαμψε στις αρετές η Αγία αυτή, σαν άλλος μέγας φωστήρας ήλιος, ώστε με την παράκληση όλων των αδελφών του Μοναστηρίου, δέχθηκε την προστασία τους και την ηγουμενία, αφού πέθανε ο πρωτύτερος Ηγούμενος. Και μολονότι αυτή δεν το ήθελε αυτό στην αρχή, επειδή πιέσθηκε όμως και πτοήθηκε από τα λόγια και από τον πόθο των αδελφών, δέχτηκε αν και δεν ήθελε.
Με τέτοιον τρόπο ανέδειξε σε όλους τον Ευγένιο αυτόν μέγα και λαμπρό, όχι με απλά λόγια και ξερή φήμη, αλλά με πράξεις και έργα μεγάλα και θαυμαστά. Γι’ αυτό και αυτή μονάχα η όψη του προσέλκυε με παράδοξο τρόπο αυτούς που τον έβλεπαν, όπως ο μαγνήτης το σίδερο, προκειμένου να απολαύσουν τα καλά και τις αρετές του. Αλλά όμως μία μοναχή, που ονομαζόταν Μελανθία, η οποία ήταν μελανή και μαύρη στην ψυχή, όπως φανερώνει και το όνομα της, βλέποντας τον Ευγένιο, πως ήταν ωραίος φυσικά, κυριεύθηκε από έναν έντονο και σατανικό έρωτα από την όψη του. Έτσι βρίσκοντας μία πρόφαση, ότι είχε μία μακρά ασθένεια, τον παρακαλούσε να πάει να του την φανερώσει κρυφά και ιδιαιτέρως. Γιατί έλεγε η μιαρή, ότι με άλλον τρόπο δεν ήταν δυνατό να ελευθερωθεί από εκείνη την ασθένεια.
Επειδή όμως δεν πέτυχε τον διαβολικό της σκοπό, μηχανεύθηκε την συκοφαντία ότι τάχα ο Ηγούμενος Ευγένιος, ζήτησε να την εξαπατήσει ερωτικά.
Μόλις τα άκουσε αυτά ο πατέρας της Ευγενίας και έπαρχος, αμέσως θύμωσε. Έστειλε και έφεραν γρήγορα τον Ηγούμενο και τους Μοναχούς του Μοναστηριού δεμένους, ως ψευδολάτρες και κακοποιούς. Τους παρουσίασε στο δικαστήριο, για να απολογηθούν σχετικά με την υπόθεση αυτή. Όταν είδε η Αγία ότι όλοι πίστευαν τα λόγια της Μελανθίας και θα θανάτωναν άδικα τόσους δικαίους ασκητές, καθώς σκεπτόταν και την κατηγορία στο άγιο σχήμα των μοναχών, είπε: «Καιρός είναι να φανερωθεί η αλήθεια. Μάρτυς μου ο Θεός, ότι εγώ είχα πόθο να υπομείνω τον πειρασμό αυτό μέχρι τέλους και να μην ομολογήσω την αλήθεια για να πάρω το στεφάνι της υπομονής από τον Χριστό την ημέρα της Κρίσεως, αλλά για να μη συκοφαντηθεί το άγιο σχήμα, θα ομολογήσω εκείνο, που κανείς δεν ξεύρει παρά μόνο ο Κύριος». Και αποκάλυψε ότι είναι θήλυ.
Μετά από χρόνια, επέστρεψε στο σπίτι της και η αναγνώριση από τους γονείς της έγινε μέσα σε δάκρυα και ανέκφραστη χαρά. Δεν πέρασε πολύς καιρός και όλοι στο σπίτι της Ευγενίας δέχθηκαν το χριστιανισμό.
Από μίσος τότε οι ειδωλολάτρες τραυμάτισαν θανάσιμα τον πατέρα της. Και όταν η Ευγενία επέστρεψε στη Ρώμη, επειδή δε θυσίαζε στα είδωλα, την αποκεφάλισαν, τερματίζοντας έτσι ένδοξα «τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως» (Α' προς Τιμόθεον, στ' 12), μαζί με την επίγεια ζωή της.
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Μπούρα Μεγαλοπόλεως.
Εορτάζει στις 24 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.
Απολυτίκιο Αγίας Ευγενίας - 24 Δεκεμβρίου
Απολυτίκιον (Θείας πίστεως)
Θείου Πνεύματος τῇ ὑμνωδίᾳ, φῶς προσέλαβες θεογνωσίας, Εὐγενία Χριστοῦ καλλιπάρθενε· καὶ ἐν ὁσίων χορείᾳ ἐκλάμψασα, ἀθλητικῶς τὸν ἐχθρὸν ἐθριάμβευσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Άκου το απολυτίκιο εδώ: Απολυτίκιο Αγίας Ευγενίας - 24 Δεκεμβρίου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου