Ερυσίπελας

Είναι δυνατόν να αναπτυχθούν φυσαλίδες,
οι οποίες και ρήγνυνται

Το ερυσίπελας είναι οξεία, διάχυτη, ταχέως επεκτεινόμενη φλεγμονή του δέρματος, του υποδορίου ιστού και των λεμφαγγείων, που δεν απολήγει σε διαπύηση και συνήθως οφείλεται στο β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο. Χαρακτηρίζεται από αφοριζόμενη ερυθρότητα, οίδημα, πόνο και υψηλό πυρετό. Εμφανίζεται κατά κανόνα στα άκρα ή στο πρόσωπο, όπου συνήθως εντοπίζεται στη μύτη και εκατέρωθεν στις παρειές, σε σχήμα πεταλούδας. Όταν υποτροπιάζει στα άκρα προκαλεί λεμφοίδημα, λόγω ινώσεως των λεμφαγγείων και λεμφαδένων. Η περιοχή γύρω από την εκδορά, που συνήθως αποτελεί την πύλη εισόδου, γίνεται ερυθρά και σκληρή. Η ερυθηματώδης πλάκα επεκτείνεται, είναι επώδυνη και έχει σαφή επηρμένα όρια, «όχθος», που γίνεται εύκολα αισθητός με την ψηλάφηση. Είναι δυνατόν να αναπτυχθούν φυσαλίδες, οι οποίες και ρήγνυνται. Συγχρόνως εκδηλώνονται και τα γενικά συμπτώματα σηψαιμίας, όπως ρίγος, υψηλός πυρετός, καταβολή. Όταν επιμολυνθεί δυνατόν να εκδηλωθεί γάγγραινα του δέρματος και του υποδορίου ιστού. Χαρακτηριστική είναι η απολέπιση από την οποία βοηθείται και η διάγνωση, καθόσο στα αποπίπτοντα λέπια ανευρίσκονται οι β-αιμολυτικοί στρεπτόκοκκοι.

Η διάγνωση θα πρέπει να γίνει από: 

α. Το έκζεμα, το οποίο δεν παρουσιάζει όχθο και έχει έντονο κνησμό.

β. Τη θρομβοφλεβίτιδα, η οποία συνήθως επεκτείνεται κατά την πορεία επιπολής φλεβών και συνοδεύεται από οίδημα και ερυθρότητα. Συνήθως είναι δυνατή η ψηλάφηση της φλέβας ως επώδυνης, σχοινοειδούς σκληρίας. 

γ. Το ερυσιπελατοειδές, το οποίο είναι φλεγμονή του υποδορίου ιστού, οφειλόμενη στο κορυνοβακτηρίδιο Erysipelothrix rhusiopathiae. Η τυπική βλάβη αποτελείται από οζίδιο, το οποίο παρουσιάζει ευαισθησία και διαπύηση στο κέντρο. Εμφανίζεται συνήθως στα χέρια, τα δάκτυλα και κοντά σε αρθρώσεις. Μετά πάροδο ορισμένων ημερών παρατηρείται διόγκωση των επιχωρίων λεμφαδένων.

δ. Το οζώδες ερύθημα το οποίο εντοπίζεται στην πρόσθια επιφάνεια της κνήμης και είναι δερματική εκδήλωση της φυματιώσεως. Ως επιπλοκές δυνατόν να εκδηλωθούν επιπεφυκίτιδα ή ενδοκαρδίτιδα. Θεωρείται επαγγελματική νόσος (επαφή με λεύκωμα ζώων ή ψαριών) και γι’ αυτό εκδηλώνεται κυρίως σε ψαράδες, εκδορείς, κρεοπώλες, μάγειρες, κτηνιάτρους, νοικοκυρές. 

Θεραπεία

Χορηγούνται υψηλές δόσεις πενικιλίνης G, αντιφλεγμονώδη και εφαρμόζονται ψυχρά επιθέματα. Η τοπική βλάβη υποχωρεί αργά, ενώ τα γενικά συμπτώματα σύντομα.