Που οφείλεται η ανικανότητα στους άνδρες - Θεραπεία

Πρόκληση στύσης, με ενδοπεϊκή ένεση!!!

Είναι η αδυναμία του ασθενή να επιτελέσει σεξουαλική επαφή υπό φυσιολογικές συνθήκες. Αναλυτικότερα, ανικανότητα είναι η παθολογική εκείνη κατάσταση κατά την οποία το πέος αδυνατεί να αποκτήσει, κάτω από κατάλληλες συνθήκες και υπό την επίδραση ερεθισμάτων, το μέγεθος και την ακαμψία που είναι αναγκαία για τη φυσιολογική τέλεση της ερωτικής πράξης. 

Η ανικανότητα μπορεί να είναι πλήρης, οπότε είναι αδύνατη η τέλεση της σεξουαλικής πράξης, ή μερική, οπότε η σεξουαλική επαφή μπορεί να γίνεται σε αραιά χρονικά διαστήματα ή με ειδικούς τρόπους. Διακρίνεται, επίσης, σε παροδική, που οφείλεται συνήθως σε ψυχολογικά αίτια και μόνιμη όταν είναι οργανική. 

Τα αίτια αυτής είναι τα ακόλουθα:
Ανατομικές ατέλειες των έξω γεννητικών οργάνων. Πρόκειται είτε περί συγγενών ανωμαλιών του πέους και της ουρήθρας, παράδειγμα: επισπαδίας, ατελής ανάπτυξη του πέους, είτε περί επίκτητων ανωμαλιών, τραυματικής κυρίως αιτιολογίας, παράδειγμα: εκτομή μέρους του πέους, εγκαύματα της περιοχής και λοιπά.
Γενικές παθήσεις με επίπτωση στη στυτική ικανότητα του πέους.
Διάφορες αγγειοπάθειες, (π.χ. αρτηριοσκλήρυνση), σακχαρώδης διαβήτης, ορμονικές διαταραχές, χρόνια νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια, αλκοολισμός και η χρήση ηρεμιστικών ή ναρκωτικών ουσιών μπορεί να προκαλέσουν μερική ή και πλήρη ανικανότητα.
Παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, κυρίως του νωτιαίου μυελού, καθώς και των περιφερικών νεύρων, τοπικές ή γενικευμένες.
Ψυχικές παθήσεις και ψυχολογικές διαταραχές.
Μεγάλη ηλικία. 

Οι μηχανισμοί που προκαλούν τη στύση, πολύπλοκοι και σε μεγάλο βαθμό ανεξήγητοι μέχρι σήμερα, σε γενικές γραμμές έχουν ως εξής:

Η αλληλεπίδραση ερεθισμάτων που εκπορεύονται είτε από το φλοιό του εγκεφάλου, σκέψεις, είτε από αισθητήρια όργανα, οφθαλμοί - δέρμα, προκαλεί, μέσω του νωτιαίου μυελού, όπου βρίσκεται και το κέντρο ελέγχου της στύσης, αγγειοκινητικές μεταβολές, με αποτέλεσμα την εισροή και παραμονή ποσότητας αίματος εντός των σηραγγωδών σωμάτων του πέους και του σπογγιώδους σώματος της ουρήθρας και της βαλάνου. Προκαλείται έτσι μεγέθυνση και σκλήρυνση του πέους, καθώς και αύξηση της θερμοκρασίας του, δηλαδή στύση. Μετά την εκσπερμάτωση, με άλλους νευραγγειακούς μηχανισμούς, προκαλείται η αποχέτευση του αίματος προς τη γενική κυκλοφορία και κατά συνέπεια επέρχεται η χαλάρωση. 

Ενώ η διάγνωση της ανικανότητας είναι ευχερής, η ανεύρεση του αίτιου της συχνά είναι δυσχερής ή αδύνατη, και βασίζεται στο ιστορικό του ασθενή, στην αντικειμενική εξέταση και τις εργαστηριακές εξετάσεις, γενικές και εξειδικευμένες. Ουσιαστική σημασία έχουν οι ορμονικές εξετάσεις, καθώς και ο έλεγχος του αγγειακού και του νευρικού συστήματος. Σε ποσοστό 80% των ασθενών δεν ανευρίσκεται παθολογικό αίτιο και η ανικανότητα οφείλεται σε παράγοντες σχετιζομένους με την ψυχική υγεία του ασθενή. 

Η θεραπεία, ανάλογα με το αίτιο είναι επεμβατική ή συντηρητική. Στις επεμβατικές θεραπευτικές μεθόδους υπάγεται βασικά η δια χειρουργικής επέμβασης τοποθέτηση ξένου σώματος, πρόθεση, εντός των σηραγγωδών σωμάτων, ώστε το πέος να παραμένει σε «συνεχή στύση». Τεχνολογικές εξελίξεις των τελευταίων ετών όσον αφορά την κατασκευή των ενδοπεϊκών αυτών προθέσεων έχουν λύσει ορισμένα αισθητικά και λειτουργικά προβλήματα που συνεπάγεται η θεραπευτική αυτή μέθοδος. Άλλη επεμβατική θεραπεία είναι η χειρουργική απολίνωση των αποχετευτικών φλεβών του πέους ή αρτηριακές αναστομώσεις, με σκοπό την αύξηση του αίματος που προσάγεται στα σηραγγώδη σωμάτια ή την ελάττωση της αποχέτευσης του αίματος, ώστε να διευκολυνθεί η στύση και η διάρκειά της. Σήμερα τείνει να εγκαταλειφθεί, λόγω των πενιχρών αποτελεσμάτων. 

Η συντηρητική θεραπεία χωρίζεται σε δύο υποομάδες. Η πρώτη περιλαμβάνει τις αιτιολογικές θεραπείες της ανικανότητας, υπό την προϋπόθεση, να έχει διαγνωσθεί το αίτιο και να είναι δυνατή η αντιμετώπισή του. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται ασθενείς με ορμονικές διαταραχές ή ψυχικές παθήσεις, οι χρόνιοι αλκοολικοί ή ασθενείς με διάφορες ιάσιμες αγγειοπάθειες. Στη δεύτερη υποομάδα συντηρητικής θεραπείας υπάγονται οι θεραπείες που αποβλέπουν στην πρόκληση στύσης, διάρκειας μίας ως δύο ωρών με ενδοπεϊκή ένεση φαρμακευτικών ουσιών. Τέτοια φαρμακευτικά σκευάσματα, τα οποία έχουν αγγειοδιασταλτική δράση, είναι η παπαβερίνη, η φαιντολαμίνη, η Ε-προσταγλανδίνη και άλλα. Παρενέργειες αυτής της θεραπείας είναι η παρατεταμένη στύση, η οποία πρέπει να αντιμετωπισθεί είτε με τοπική αφαίμαξη είτε με ενδοπεϊκή ένεση αγγειοσυσπαστικής ουσίας, καθώς και η σκλήρυνση των σηραγγωδών σωμάτων του πέους από τη μακροχρόνια και συχνή χρησιμοποίηση των ενδοπεϊκών ενέσεων.

Διάβασε επίσης: Τι είναι η ανδρική στειρότητα. Που οφείλεται και ποια τα αίτια αυτής