Ψυχοθεραπεία

Η ψυχοθεραπεία αφορά μία μορφή θεραπείας των ψυχικών νοσημάτων, των ψυχολογικών και των λειτουργικών διαταραχών που βασίζεται σε ορισμένες μεθόδους και θεραπευτικές τεχνικές οι οποίες εφαρμόζονται μέσα σε ένα ιδιαίτερο θεραπευτικό πλαίσιο και σχέση. 

Είδη ψυχοθεραπειών, με την έννοια μίας ενέργειας που αποσκοπεί στην αλλαγή ή την βελτίωση της ψυχολογικής καταστάσεως ενός ατόμου, υπάρχουν και έχουν υπάρξει ανά τους αιώνες και τους πολιτισμούς, εκατοντάδες.

Κύριος και καθοριστικός παράγων θα είναι η διαθεσιμότης και το κίνητρο του ατόμου να εισέλθει στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία

Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας έχει καταγράψει περισσότερα από 150 είδη ψυχοθεραπείας. 

• Είτε πρόκειται για τον μάγο μίας πρωτόγονης φυλής, είτε για την σχέση του γκουρού και του μαθητού του, είτε για τις συλλογικές τελετές προς τιμήν των θεών στην αρχαία Ελλάδα που είχαν έναν καθαρτικό χαρακτήρα, είτε ακόμα η παρακολούθηση κατά την ίδια εποχή, θεατρικών δραματικών παραστάσεων. 

• Ψυχοθεραπευτική, επίσης, μπορεί να είναι μία συζήτηση ή συμβουλή από οικείους γύρω από ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένα άτομο. 

• Σαφή θεραπευτικό χαρακτήρα, μπορεί επίσης να έχει μία αλλαγή περιβάλλοντος, μία βελτίωση των συνθηκών εργασίας, ή ακόμα και ένα νέο απόκτημα το οποίο θα αντισταθμίζει μία προηγούμενη απώλεια.

• Όπως επίσης ψυχοθεραπευτική μπορεί να είναι η αφιέρωση ενός χρόνου περισυλλογής και σκέψεως για τα θέματα που απασχολούν έναν άνθρωπο. 

Όλες αυτές οι πράξεις ή σχέσεις, είναι δυνητικά ψυχοθεραπευτικές, αφού προκαλούν μία αλλαγή και βελτίωση ως προς την προηγούμενη κατάσταση. 

Όμως, όλοι αυτοί οι τρόποι καθημερινής αντιμετωπίσεως των ψυχολογικών προβλημάτων, φαίνονται να μην αρκούν, ούτε για την κατανόηση ούτε για την αντιμετώπιση σοβαρότερων προβλημάτων, όταν δηλαδή εμφανίζεται μία συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή. Ο λόγος είναι ότι δεν πρόκειται πλέον για μία απλή ανάγκη αντισταθμίσεως, μίας ματαιώσεως ή μίας απώλειας, αλλά για έναν εσωτερικό τρόπο ψυχικής λειτουργίας που οδηγεί σε επώδυνες καταστάσεις ματαιώσεως και έναν τρόπο θεωρήσεως της απώλειας, ο οποίος καθιστά παρόμοιες εμπειρίες αποδιοργανωτικές για την ψυχική ισορροπία. 

Έτσι, η πρόσκαιρη ύφεση ενός άγχους ή μία ευχάριστη εμπειρία, αφ' ενός θα έχουν μία περιορισμένη χρονικά αποτελεσματικότητα και αφ' ετέρου δεν θα επιτρέψουν την απαραίτητη εκείνη αναδιοργάνωση του ψυχισμού, ώστε να μην επαναληφθεί η ίδια συμπτωματολογία. Αντίθετα, μάλιστα θα λέγαμε ότι η προσπάθεια τέτοιων αντισταθμίσεων και επικαλύψεως ή και αρνήσεως ενός προβλήματος, μακροπρόθεσμα, μπορεί να προκαλέσει μία επιδείνωση των συμπτωμάτων. 

Άρα, είναι σημαντική η όσο το δυνατόν γρηγορότερη έναρξη μίας θεραπείας, προσαρμοσμένης όμως πάντα στις ανάγκες και τα δεδομένα του ασθενούς και της παθήσεως. 

Κύριος και καθοριστικός παράγων θα είναι η διαθεσιμότης και το κίνητρο του ατόμου να εισέλθει στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Προϋποθέτει, δηλαδή, την αρχική κατανόηση και αποδοχή της υπάρξεως ενός προβλήματος και την αποδοχή αναθεωρήσεως του εαυτού, μία διαδικασία η οποία είναι πιθανόν να βιωθεί ως επίπονη αμφισβήτηση. 

Ακόμα προϋποθέτει μία βασική εμπιστοσύνη προς τον θεραπευτή και την αποδοχή της θεραπευτικής σχέσεως, στης οποίας την εγκατάσταση και εξέλιξη στηρίζονται πρακτικά όλων των ειδών οι ψυχοθεραπείες. 

Βέβαια, η έναρξη οποιασδήποτε ψυχοθεραπείας απαιτεί την πολύ καλή κλινική διάγνωση και εκτίμηση των προβλημάτων ενός ασθενούς. Αντίστοιχα δεν μπορούμε να θέσουμε απόλυτους κανόνες ενδείξεων και αντενδείξεων ή γενικής υπεροχής μίας θεραπείας ως προς μία άλλη. 

Η επιλογή της θεραπευτικής μεθόδου και των θεραπευτικών στόχων θα γίνει μέσα από τον αρχικό κλινικό έλεγχο. 

Λανθασμένη επιλογή μεθόδου ή χρόνου ενάρξεως μίας ψυχοθεραπείας, μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα αρνητική τόσο για την πορεία της νόσου, όσο και για κάθε μετέπειτα προσπάθεια θεραπευτικής αντιμετωπίσεως. Υπό την ίδια έννοια δεν θα πρέπει να γίνουν βιαστικές ή απερίσκεπτες κινήσεις, και να ληφθούν ενθουσιώδεις ή παρορμητικές αποφάσεις για την έναρξη μίας ψυχοθεραπείας.

Διάβασε επίσης: Κύριες Μορφές Ψυχοθεραπείας