Κακώσεις σπονδυλικής στήλης και νωτιαίου μυελού

Εάν η βλάβη εντοπίζεται στο
ύψος του Α3-Α5 τότε
παρατηρείται και κατάργηση
της κινητικότητας του
διαφράγματος

Σε κακώσεις της σπονδυλικής στήλης υπάρχει πάντα η πιθανότητα να προκληθεί και κάκωση στο νωτιαίο μυελό, με ιδιαίτερα δυσάρεστες επιπτώσεις στην τελική έκβαση του τραυματία. Η οποιαδήποτε βλάβη στη σπονδυλική στήλη δυνατόν να μη συνοδεύεται από βλάβη του νωτιαίου μυελού, θεωρείται όμως ότι πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να προκληθεί και βλάβη στο νωτιαίο μυελό. Είναι κατά συνέπεια ζωτικής σημασίας η αρχική προσεκτική αντιμετώπιση αυτών των τραυματιών ώστε σε περιπτώσεις βλάβης της σπονδυλικής στήλης, χωρίς κάκωση στο νωτιαίο μυελό, να αποτραπεί η κάκωση του νωτιαίου μυελού. Επίσης, σε περιπτώσεις που προκλήθηκε βλάβη του νωτιαίου μυελού, κατά την αρχική κάκωση, να περιορισθεί αυτή στο ελάχιστο δυνατό. 

Δεν είναι εύκολο κατά την αρχική εκτίμηση ενός πολυτραυματία να διαπιστωθεί αν υπάρχει ή όχι κάκωση στη σπονδυλική στήλη, επιβάλλεται κατά συνέπεια η ακινητοποίηση του τραυματία μέχρι να αποκλεισθεί, με ακτινολογικό έλεγχο, η ύπαρξη κατάγματος ή κατάγματος- εξαρθρήματος. Το πρόβλημα είναι καθημερινό και ιδιαίτερα κρίσιμο με τις κακώσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, κατά την ειρηνική περίοδο. Εκτιμάται ότι αν υπάρχει απώλεια των αισθήσεων μετά από τροχαίο ατύχημα ή μετά από πτώση από ύψος, η πιθανότητα να υπάρχει και κάκωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης κυμαίνεται μεταξύ 5-10% των περιπτώσεων. 

Θεωρείται αξίωμα ότι κάθε τραυματίας με κάκωση που εντοπίζεται πάνω από κλείδες ή με κάκωση της κεφαλής, που οδηγεί σε απώλεια των αισθήσεων, πρέπει να θεωρείται ότι έχει και κάκωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης μέχρι ν’ αποδειχθεί το αντίθετο. 

Σε πολεμικές συνθήκες το πρόβλημα της ακινητοποίησης του αυχένα, μετά από τραυματισμό από πυροβόλο όπλο, δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Με βάση την εμπειρία από τον πόλεμο στο Βιετνάμ, μόνο το 1,4% όλων των τραυματιών με τραύματα στον αυχένα, που επιζούν αρκετά ώστε να τύχουν αυχενικής ακινητοποίησης, έχουν ωφεληθεί από αυτή την ακινητοποίηση. Η καθυστέρηση και οι επιπρόσθετοι κίνδυνοι που δημιουργούνται και για τον τραυματία και για το ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό, από τη προσπάθεια ακινητοποίησης του αυχένα στο πεδίο της μάχης, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ωφέλεια από τη χρήση αυχενικού κολάρου, σε πολεμικά τραύματα του αυχένα, είναι ανύπαρκτη και δεν θα πρέπει ν’ αποτελεί χειρισμό ρουτίνας. 

Αρχική κλινική εκτίμηση

Ταυτόχρονα με την εξασφάλιση των βασικών λειτουργιών και την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων σε οποιονδήποτε τραυματία θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ακινητοποίηση της σπονδυλικής στήλης και ιδιαίτερα της αυχενικής μοίρας της. Θα πρέπει ν’ αποφεύγεται η έκταση, η κάμψη και η στροφή του αυχένα και του κορμού. Η χρήση αυχενικού κολάρου, σκληρού φορείου, ιμάντων καθήλωσης καθώς και ειδικών φορείων περισυλλογής (Scoop-style stretcher) προσφέρουν σημαντική βοήθεια στη περισυλλογή και μεταφορά των τραυματιών. 

Η σπονδυλική στήλη πρέπει να ελέγχεται ψηλαφίστηκα σε όλο το μήκος της, με τον τραυματία σε ύπτια θέση. Διευκόλυνση για την εξέταση αποτελεί η προσεκτική ελαφρά κύλιση του τραυματία στο ένα πλάγιο. Συχνά οι σπονδυλικές κακώσεις συνοδεύονται με τοπική ευαισθησία κατά την ψηλάφηση, λιγότερο συχνό εύρημα είναι η αποκάλυψη της ανατομικής ανωμαλίας που δημιουργείται από το κάταγμα και δίνει την εντύπωση σκαλοπατιού (Step off deformity). 

Άλλα κλινικά σημεία που θα πρέπει ν’ αναζητούνται είναι η ενδεχόμενη προβολή της ακανθώδους απόφυσης των σπονδύλων, το τοπικό οίδημα, η εκχύμωση και ο τοπικός ή εκτεταμένος μυικός σπασμός. 

Νευρολογική κλινική εκτίμηση 

Η ύπαρξη νευρολογικών κλινικών σημείων υποδηλώνει τη συνοδό ύπαρξη βλάβης και στο νωτιαίο μυελό. Όταν ένας τραυματίας δεν βρίσκεται σε επαφή με το περιβάλλον, τα κλινικά σημεία που υποδηλώνουν βλάβη της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι: 

Χαλαρή κατάργηση των αντανακλαστικών και χαλάρωση του σφιγκτήρα του πρωκτού. 
Διαφραγματική αναπνοή. 
Ικανότητα κάμψης αλλά και όχι έκτασης των αγκώνων. 
Αντίδραση στον πόνο σε ερεθίσματα πάνω από τη κλείδα αλλά όχι και κάτω από αυτή. 
Υπόταση που συνοδεύεται με βραδυκαρδία και χωρίς υποβολαιμία.
Πριαπισμός (δεν είναι συχνό αλλά είναι χαρακτηριστικό κλινικό σημείο). 

Σε κάθε περίπτωση απαιτείται λεπτομερής νευρολογική εξέταση. Η κινητική οδός (οπισθοπλάγια θέση στο νωτιαίο μυελό) ελέγχεται με την ενεργητική σύσπαση των μυών ή την ακούσια σύσπαση σε επώδυνα ερεθίσματα.

Η αισθητική οδός (προσθιοπλάγια θέση στο νωτιαίο μυελό) ελέγχεται με το αίσθημα του πόνου και της θερμοκρασίας. 

Η εν τω βάθει οδός (οπίσθια θέση στο νωτιαίο μυελό ) ελέγχεται με την αίσθηση της θέσης των δακτύλων των χειρών ή ποδών. 

Σε πλήρη διατομή του νωτιαίου μυελού δεν υπάρχει κινητική η αισθητική λειτουργία. Η έκταση της βλάβης είναι ζοφερή για τον τραυματία, επειδή η πιθανότητα λειτουργικής κλινικής βελτίωσης είναι ελάχιστη. 

Η μερική όμως διατομή του νωτιαίου μυελού διαφέρει σημαντικά επειδή αναμένεται σημαντική λειτουργική βελτίωση. Για τον λόγο αυτό είναι ουσιώδης η προσεκτική κλινική εξέταση, ώστε να διαπιστωθεί η ύπαρξη μερικής αισθητικής ή κινητικής λειτουργίας. Διάκριση του επιπολής ή εν τω βάθει πόνου σημαίνει μη πλήρη διατομή και διατήρηση των πλαγίων οδών του νωτιαίου μυελού. Επειδή η αίσθηση της ελαφράς αφής μεταφέρεται και με πλάγιες και με οπίσθιες ίνες, δυνατόν να είναι η μόνη διατηρούμενη αισθητική οδός όταν οι άλλες οδοί απουσιάζουν. Η διατήρηση της επιπολής αισθητικότητας στα ιερά δερμοτόμια δυνατόν να είναι το μόνο σημείο μη πλήρους διατομής του νωτιαίου μυελού. Η αισθητικότητα στα ιερά δερμοτόμια ελέγχεται στη πρωκτική, περιπτωκτική και οσχεïκή περιοχή. 

Νευρογενές ή Νωτιαίο Shock

Η κατάργηση της συμπαθητικής οδού στο νωτιαίο μυελό οδηγεί σε απώλεια του αγγειακού τόνου και σε κατάργηση της συμπαθητικής νεύρωσης της καρδιάς. Η κατάργηση του τόνου των αγγείων προκαλεί αγγειοδιαστολή, κυρίως στα σπλάγχνα και τα κάτω άκρα, και λίμναση του αίματος μέσα στα αγγεία. Η κατάργηση της συμπαθητικής νεύρωσης της καρδιάς προκαλεί αδυναμία για αύξηση της συχνότητας του καρδιακού ρυθμού ή και βραδυκαρδία. Με βάση τα παραπάνω, ο συνδυασμός υπότασης με βραδυκαρδία δεν οφείλεται σε πραγματική υποβολαιμία. Η αρτηριακή πίεση συνήθως δεν αποκαθίσταται μόνο με την χορήγηση υγρών, η υπερβολική χορήγηση των οποίων δυνατόν να οδηγήσει σε υπερφόρτωση. Συχνά απαιτείται προσεκτική χορήγηση αγγειοσυσπαστικών, αυτό αποτελεί εξαίρεση του γενικού κανόνα για μη χρήση αγγειοσυσπαστικών στη θεραπεία του shock. Επίσης δυνατόν ν’ απαιτηθεί χορήγηση ατροπίνης για διόρθωση της βραδυκαρδίας. 

Επιπτώσεις στην αναπνοή

Η ύπαρξη βλάβης του νωτιαίου μυελού στο ύψος των ανωτέρων θωρακικών και των κατώτερων αυχενικών σπονδύλων οδηγεί σε υποαερισμό λόγω κατάργησης της λειτουργίας των μεσοπλεύριων μυών. 

Εάν η βλάβη εντοπίζεται στο ύψος του Α3-Α5 τότε παρατηρείται και κατάργηση της κινητικότητας του διαφράγματος. 

Και στις δυο περιπτώσεις η αναπνοή γίνεται με την βοήθεια των επικουρικών αναπνευστικών μυών. Σε υψηλότερες βλάβες επηρεάζονται και οι επικουρικοί αναπνευστικοί μύες. 

Ακτινολογική μελέτη κακώσεων Σπονδυλικής Στήλης 

Σε κάθε τραυματία με κάκωση πάνω από τις κλείδες θα πρέπει να γίνεται ακτινολογική μελέτη της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Επίσης σε κακώσεις του κορμού θα πρέπει να γίνεται μελέτη της θωρακικής και οσφυικής μοίρας. Η ανεύρεση βλάβης, οπουδήποτε στη σπονδυλική στήλη, επιτάσσει την ακτινολογική μελέτη ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης. Μετά την σταθεροποίηση του τραυματία θα πρέπει να ληφθεί με το φορητό ακτινολογικό μηχάνημα, πλάγια ακτινογραφία αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης, ακτινογραφία θώρακα και διαστοματική ακτινογραφία όδοντος. 

Στη πλάγια ακτινογραφία της αυχενικής μοίρας θα πρέπει να απεικονίζεται η βάση του κρανίου, όλοι οι αυχενικοί σπόνδυλοι και το άνω περίγραμμα του πρώτου θωρακικού. Η κατάσπαση των ώμων του τραυματία διευκολύνει αυτή τη λήψη. Εάν δεν απεικονίζονται όλοι οι αυχενικοί σπόνδυλοι συνιστάται να ληφθεί πλάγια ακτινογραφία με το άνω άκρο του τραυματία σε ανάταση (swimmer’s view).

Η ακτινολογική μελέτη της αυχενικής μοίρας θα πρέπει αργότερα να συμπληρωθεί με προσθιοπλάγιες και λοξές λήψεις, ιδιαίτερα όταν υπάρχει υποψία κάκωσης, δεδομένου ότι σε ποσοστό 5-15% διαφεύγει η απεικόνιση των κακώσεων σε ακτινογραφίες που ελήφθησαν με φορητό μηχάνημα. Για την απεικόνιση των κακώσεων της θωρακικής και οσφυικής μοίρας η ακτινογραφία ρουτίνας με το φορητό μηχάνημα είναι προσθιοπίσθια λήψη. Η μελέτη θα ολοκληρωθεί με πλάγιες και λοξές λήψεις. Κατά τη μελέτη των αρχικών ακτινογραφιών της αυχενικής μοίρας ελέγχονται: 

Η απεικόνιση όλων των αυχενικών σπονδύλων.
Η προσθιοπίσθια διάμετρος του σπονδυλικού σωλήνα.
Το περίγραμμα και η στοίχιση των σωμάτων των σπονδύλων. 
Τυχόν παρεκτόπιση οστικών παρασχίδων στο σπονδυλικό σωλήνα.
Η ύπαρξη γραμμικών η συντριπτικών καταγμάτων στο σπονδυλικό τόξο ή τις αποφύσεις.
Η ύπαρξη οιδήματος στα μαλακά μόρια.

Ειδικότερα η στοίχιση των σπονδύλων ελέγχεται με:

Την πρόσθια γραμμή των σωμάτων των σπονδύλων.
Την πρόσθια γραμμή του σπονδυλικού σωλήνα.
Την οπίσθια γραμμή του σπονδυλικού σωλήνα.
Τη στοίχιση των άκρων των ακανθωδών αποφύσεων.

Παρέκκλιση από τον άξονα στοίχισης κατά 3 χιλιοστά υποδηλώνει εξάρθρημα. Προσθιοπίσθια διάμετρος του σπονδυλικού σωλήνα μικρότερη από 13 χιλιοστά είναι σημείο πίεσης του νωτιαίου μυελού. Γωνίωση μεταξύ των σπονδύλων πάνω από 11 μοίρες είναι σημείο κατάγματος. 

Το σώμα των σπονδύλων ελέγχεται με:

Αναζήτηση γραμμής κατάγματος.
Διαφορά πρόσθιου-οπίσθιου ύψους στο σώμα ενός σπονδύλου πάνω από 3 χιλιοστά υποδηλώνει συμπιεστικό κάταγμα.
Απόσταση μεγαλύτερη από 3 χιλιοστά μεταξύ πρόσθιου περιγράμματος του οδόντος και πρώτου αυχενικού είναι σημείο εξαρθρήματος-κατάγματος του οδόντος. 

Στα μαλακά μόρια ελέγχονται:

Διεύρυνση του προσπονδυλικού χώρου πάνω από 5 χιλιοστά, όπως και εξάλειψη της προσπονδυλικής λωρίδας λίπους, υποδηλώνει αιμάτωμα, και συνοδεύει κάταγμα των σπονδύλων. 
Διεύρυνση του διαστήματος μεταξύ των ακανθωδών αποφύσεων των σπονδύλων, υποδηλώνει ρήξη του συνδέσμου, που υπάρχει μεταξύ τους και πιθανό κάταγμα. 

Κατά τη μελέτη των προσθιοπισθίων ακτινογραφιών της θωρακικής και οσφυικής μοίρας ελέγχεται:

Η αμφοτερόπλευρη συμμετρία των εγκάρσιων αποφύσεων.
Το ύψος των μεσοσπονδύλιων δίσκων. 
Η κεντρική στοίχιση των ακανθωδών αποφύσεων.
Το περίγραμμα των σωμάτων των σπονδύλων.

Η στοίχιση όπως και το περίγραμμα των σωμάτων των σπονδύλων ελέγχονται καλύτερα με πλάγια λήψη.

Ταξινόμηση – Παθοφυσιολογία των κακώσεων του νωτιαίου μυελού 

Για τον προσδιορισμό οποιασδήποτε κάκωσης του νωτιαίου μυελού θα πρέπει ν’ αναφέρονται: 

Ο τύπος της κάκωσης (ανοικτή η κλειστή).
Η έκταση της κάκωσης (πλήρης η ατελής).
Η θέση της κάκωσης (αυχενική, θωρακική, οσφυϊκή, ιερά). 
Ο βαθμός της οστικής και συνδεσμικής κάκωσης (ασταθής – σταθερά). 

Κατά την αρχική εκτίμησή του τραυματία πρέπει ν’ απαντηθούν ερωτήματα που έχουν σχέση, με την ύπαρξη η όχι κάκωσης στη σπονδυλική στήλη και στο νωτιαίο μυελό, και να γίνει νευρολογική εκτίμηση του τραυματία. Όταν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία ο τραυματίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν να έχει κάκωση της σπονδυλικής στήλης. Είναι όμως σημαντικό ν’ απαντηθεί το ερώτημα εάν η κάκωση είναι σταθερή ή ασταθής.

Όπως είναι γνωστό η σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης εξασφαλίζεται από τρεις στήλες ανατομικών στοιχείων. 

Πρόσθια (τα 2/3 του σώματος των σπονδύλων-ο πρόσθιος επιμήκης σύνδεσμος).

Μέση ( το 1/3 του σώματος των σπονδύλων- οι εγκάρσιες αποφύσεις – ο οπίσθιος επιμήκης σύνδεσμος).

Οπίσθια (σπονδυλικό τόξο – ακανθώδεις αποφύσεις – μεσοσπονδύλιες αρθρώσεις – ωχρός σύνδεσμος)

Η απώλεια της ατομικής ακεραιότητας των δυο από τα τρία αυτά συστήματα, οδηγεί σε αστάθεια τη σπονδυλική στήλη. Η αστάθεια είναι συχνή μετά από κλειστές μηχανικές κακώσεις της σπονδυλικής στήλης, αλλά δεν είναι συνήθης μετά από τραύματα από βλήματα. Δεν είναι πάντα εύκολο, για τον μη ειδικό, ν’ αποφανθεί εάν μια κάκωση της σπονδυλικής στήλης είναι ασταθής ή σταθερή. Με σκοπό λοιπόν την πρόληψη περαιτέρω δευτεροπαθών βλαβών στο νωτιαίο μυελό από ασταθείς κακώσεις, πρέπει πάντα να λαμβάνονται όλα τα μέτρα για ακινητοποίηση της σπονδυλικής στήλης. Για την πληρέστερη κατανόηση της σημασίας της ακινητοποίησης καθώς και για την εκτίμηση της ανάγκης για εγχειρητική ή μη αντιμετώπιση κακώσεων της σπονδυλικής στήλης, θα πρέπει να γνωρίζουμε την Παθοφυσιολογία των κακώσεων του νωτιαίου μυελού, που προκαλούνται με τους παρακάτω μηχανισμούς: 

• Πίεση, 
• Θλάση, 
• Οίδημα, 
• Ισχαιμία, 
• Διατομή

Ειδικότερα για τις βλάβες από ισχαιμία αναφέρεται ότι εκτός από την τυπική ανατομική διατομή του νωτιαίου μυελού δυνατόν να συμβεί και «φυσιολογική» διατομή, λόγω απώλειας της αιμάτωσης σε τμήματα του νωτιαίου μυελού και να προκληθούν μη αναστρέψιμες βλάβες. Περισσότερο ευαίσθητη, σε τέτοιου είδους βλάβες, είναι η θωρακική μοίρα, από κάκωση της πρόσθιας νωτιαίας αρτηρίας.

Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι τραύματα από βλήματα υψηλής ταχύτητας στη παρασπονδυλική περιοχή, ακόμη και σε απουσία άμεσης επαφής, δυνατόν να προκαλέσουν βλάβη στο νωτιαίο μυελό. Δεν είναι απαραίτητο το βλήμα να διέλθει μέσα από το νευρικό ιστό για να προκληθεί βλάβη. 

Αρχική θεραπευτική αντιμετώπιση 

Όπως αναφέρθηκε, σε συνθήκες μάχης, με πολεμικά τραύματα στη σπονδυλική στήλη, δεν παρέχεται πρακτική ωφέλεια από την προσπάθεια ακινητοποίησης της σπονδυλικής στήλης κατά τη περισυλλογή των τραυματιών. Επιπρόσθετα αυξάνουν οι κίνδυνοι και για τους τραυματίες και για το νοσηλευτικό – ιατρικό προσωπικό. Σε κάθε άλλη όμως περίπτωση θα πρέπει να εφαρμόζονται οι κανόνες που ισχύουν κατά την περισυλλογή, αρχική αντιμετώπιση και διακομιδή τραυματιών ειρηνικής περιόδου. Η αρχική αντιμετώπιση τραυματιών, που είναι πιθανόν να έχουν κάκωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, περιλαμβάνει την διατήρηση της βατότητας των αεραγωγών, την εξασφάλιση της αναπνοής, τον έλεγχο της αιμορραγίας και την διατήρηση της υπάρχουσας νευρολογικής λειτουργίας. Η κίνηση της κεφαλής και του αυχένα πρέπει να ελαχιστοποιηθεί. Όταν ο τραυματίας ανευρίσκεται σε πρηνή θέση πρέπει να κυλίεται σε ύπτια θέση, με ταυτόχρονη διατήρηση του αυχένα σε ουδέτερη θέση. Η βατότητα των αεροφόρων οδών υποβοηθείται με ανάσπαση του πώγωνα (chin lift manoeuvre). Ο αυχένας δεν πρέπει ποτέ να υπερεκτείνεται. Εάν απαιτείται χειρουργική παρέμβαση για εξασφάλιση της βατότητας των αεροφόρων, τότε η κρικοθυρεοειδοτομή είναι η μέθοδος εκλογής. Η σταθεροποίηση του αυχένα, κατά την μεταφορά, εξασφαλίζεται με άκαμπτο αυχενικό κολάρο η σάκους άμμου. Η κεφαλή πρέπει να καθηλώνεται με τα διαθέσιμα μέσα. Σημαντική βοήθεια παρέχουν τα ειδικά φορεία περισυλλογής (Scoop stretcher) καθώς και τα φορεία με σκληρό σπονδυλικό υπόστρωμα (Spine board). Τραυματίες με κάκωση της θωρακικής και οσφυϊκής μοίρας πρέπει να προσδένονται και να μεταφέρονται σε φορεία με μακρύ σκληρό υπόστρωμα (Long spine boards). Βραχέα σκληρά υποστρώματα δεν παρέχουν ικανοποιητική προστασία.       

Η σκελετική έλξη με την χρήση των λαβίδων Gardner-Wells είναι η θεραπεία εκλογής για την συντηρητική ανάταξη και σταθεροποίηση των αυχενικών κακώσεων. Εναλλακτική, άλλα πρόχειρη λύση, αποτελεί η πωγωνοινιακή έλξη. Το εφαρμοζόμενο βάρος έλξης εκτιμάται κατά περίπτωση και οπωσδήποτε εξαρτάται από το ύψος της αυχενικής κάκωσης. Θα πρέπει όμως να ληφθεί μέριμνα ώστε κατά τη διακομιδή με ασθενοφόρο, το βάρος ν’ αντικαθίσταται με ιμάντα που προσδένεται σταθερά στο πλαίσιο του φορείου. Όταν η κάκωση της σπονδυλικής στήλης συνυπάρχει και με άλλες βαριές κακώσεις από την κεφαλή, θώρακα, κοιλιά κτλ., έχουν προτεραιότητα οι θεραπευτικές προσπάθειες για την διασφάλιση της ζωής και όχι η οριστική διάγνωση και αντιμετώπιση των προβλημάτων από την σπονδυλική στήλη. Πρέπει όμως να λαμβάνονται όλα τα κατάλληλα προστατευτικά μέτρα για ν’ αποφευχθούν δευτεροπαθείς κακώσεις του νωτιαίου μυελού από την ασταθή σπονδυλική στήλη. Η τραυματική διατομή του νωτιαίου μυελού πάνω από το επίπεδο του Θ6 προκαλεί βραδυκαρδία και υπόταση. Τούτο οφείλεται στη περιφερική αγγειοδιαστολή και στην απώλεια του συμπαθητικού καρδιακού τόνου. Απαιτείται η χορήγηση υγρών (Ringer’s Lactate) με σκοπό την αναπλήρωση του ενδοαγγειακού όγκου και τη διατήρηση ικανοποιητικής αρτηριακής πίεσης. Για αύξηση καρδιακού ρυθμού πάνω από 40 σφίξεις το λεπτό, δυνατόν ν’ απαιτηθεί η χορήγηση ατροπίνης σε δόση 0,4-0,6 mg κάθε 4 ώρες. Εάν η αρτηριακή πίεση δεν βελτιώνεται ενδείκνυται η προσεκτική χορήγηση αγγειοσυσπαστικών. Η υπερβολική χορήγηση υγρών δυνατόν να οδηγήσει σε υπερφόρτωση και σε πνευμονικό οίδημα. 

Απαιτείται η τοποθέτηση καθετήρα κύστεως με σκοπό τον έλεγχο της διούρησης και την πρόληψη της διάτασης της ουροδόχου κύστεως. Συνιστάται η τοποθέτηση ρινογαστρικού σωλήνα με σκοπό την αποφυγή γαστρικής διάτασης και εμετών. Σημειώνεται επίσης ότι συχνά οι κακώσεις του νωτιαίου μυελού και ιδιαίτερα της θωρακικής και οσφυικής μοίρας συνοδεύονται από παραλυτικό ειλεό. Η ωφέλεια από την χρήση στεροειδών είναι αμφισβητούμενη. Οι περισσότεροι όμως συνιστούν τη χρήση στεροειδών σε περιπτώσεις μερικής βλάβης του νωτιαίου μυελού. Στα γενικά μέτρα αντιμετώπισης τραυματιών με κάκωση του νωτιαίου μυελού περιλαμβάνονται, η προφυλακτική χορήγηση αντιβιοτικών, η μείωση της γαστρικής οξύτητας με τη χορήγηση ανταγωνιστών των Η2 υποδοχέων και η πρόληψη φλεβικής θρόμβωσης από την παρατεταμένη ακινητοποίηση (ενημέρωση, ενυδάτωση, περίδεση σκελών, ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους). 

Ενδείξεις Επείγουσας Εγχειρητικής Αντιμετώπισης 

Επείγουσα εγχείρηση σε περιπτώσεις κλειστής κάκωσης της σπονδυλικής στήλης ή και του νωτιαίου μυελού ενδείκνυται στις παρακάτω περιπτώσεις:

Σε κακώσεις του νωτιαίου μυελού, με ατελή βλάβη, που παρουσιάζουν νευρολογική επιδείνωση.
Σε μη ανατασσόμενα εξαρθρήματα της σπονδυλικής στήλης όταν ο νωτιαίος μυελός είναι άθικτος η παρουσιάζει ατελή βλάβη. 

Σε κάθε περίπτωση οι εγχειρήσεις αυτές απαιτούν ανάλογη εγχειρητική εμπειρία από τον χειρουργό και είναι φρόνιμο να εκτελούνται σε οργανωμένο νοσοκομείο βάσεως και όχι σε προκεχωρημενα νοσοκομεία εκστρατείας. Απαιτείται κατά συνέπεια ταχεία και ασφαλής διακομιδή του τραυματία.

Τραύματα της σπονδυλικής στήλης από βλήματα, ιδιαίτερα εκείνα στα οποία υπάρχει ρήξη της μήνιγγας, απαιτούν άμεσο χειρουργικό καθαρισμό. Διερευνάται η πορεία του βλήματος και διορθώνονται όλες οι συνοδές βλάβες. Επιβάλλεται καλή σύγκλειση της μήνιγγας ώστε ν’ αποφευχθεί η διαφυγή εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Στα τραύματα εκείνα που υπάρχει πλήρης ανατομική διατομή του νωτιαίου μυελού πρέπει απαραίτητα να γίνεται απολίνωση του σάκου της μήνιγγας ώστε να εμποδίζεται η διαφυγή εγκεφαλονωτιαίου υγρού. 

Αντενδείκνυται η χρήση υλικών οστεοσύνθεσης για την ακινητοποίηση της σπονδυλικής στήλης σε περιπτώσεις ανοικτών κακώσεων.