Εξωμήτρια κύηση-Συμπτώματα-Θεραπεία

Εξωμήτρια κύηση

Είναι η κύηση κατά την οποία το γονιμοποιημένο ωάριο εμφυτεύεται έξω από την κοιλότητα του σώματος της μήτρας.
Η συχνότητα εμφάνισης εξωμήτριας κύησης είναι περίπου 1 στις 100 εγκυμοσύνες και ευθύνεται για το 6-12% των θανάτων των εγκύων γυναικών. 

Αίτια 

Τα αίτια της εγκατάστασης του κυήματος εκτός της κοιλότητας της μήτρας είναι κυρίως εμπόδια, τα οποία παρεμβάλλονται στη φυσιολογική πορεία του γονιμοποιημένου ωαρίου διαμέσου της σάλπιγγας προς αυτήν. Πιθανοί προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται πυελικές φλεγμονές, συγγενείς ανωμαλίες των σαλπίγγων, ενδομητρικά σπειράματα, προηγηθείσες εγχειρήσεις και συμφύσεις των σαλπίγγων, όγκοι της κάτω κοιλίας, ενδομητρίωση και άλλα. Το γονιμοποιημένο ωάριο μπορεί να εγκατασταθεί είτε σε κάποιο τμήμα της σάλπιγγας (σαλπιγγική κύηση) είτε, σπανιότερα, στην ωοθήκη (ωοθηκική κύηση), στην κοιλιακή κοιλότητα (κοιλιακή κύηση) και, τέλος, στον τράχηλο της μήτρας (τραχηλική κύηση). Στη σαλπιγγική εξωμήτρια κύηση, που είναι η συχνότερη, με ποσοστό 95%, το μυϊκό τοίχωμα της σάλπιγγας δεν έχει την ικανότητα να υπερτραφεί και να διαταθεί, όπως το τοίχωμα της μήτρας, με συνέπεια, λόγω της συνεχούς διόγκωσής του, κάποια στιγμή να ραγεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μεγάλη εσωτερική αιμορραγία και θάνατο του κυήματος, ενώ η ζωή της γυναίκας τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το έμβρυο αποβάλλεται στην κοιλιά και ο πλακούντας εξακολουθεί να μένει προσκολλημένος στη σάλπιγγα, επεκτεινόμενος στα γύρω όργανα. Το κύημα τότε μπορεί να αναπτυχθεί εντός της κοιλιακής κοιλότητας, και η κατάσταση αυτή ονομάζεται κοιλιακή εξωμήτρια κύηση. Τις περισσότερες φορές το κύημα δεν επιβιώνει, αλλά σπάνια, σε ποσοστό 3-5%, μπορεί η κοιλιακή κύηση να εξελιχθεί μέχρι το τέλος. 
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα που εμφανίζονται στη γυναίκα κατά τη σαλπιγγική εξωμήτρια κύηση διακρίνονται στα προ και μετά τη ρήξη της. Προ της ρήξης είναι αυτά της φυσιολογικής κύησης και η γυναίκα μπορεί να οδηγηθεί στο γιατρό παραπονούμενη για πόνους στην κάτω κοιλία και ίσως για μικρές, ακανόνιστες αιμορραγίες από τον κόλπο. Στη γυναικολογική εξέταση γίνεται αισθητή μια επώδυνη μαλακή μάζα στο πλάι της μήτρας. Αν δεν γίνει ορθή διάγνωση, τα ενοχλήματα συνεχίζονται και αιφνιδίως επέρχεται η ρήξη της εξωμήτριας, κατά την οποία η ασθενής παρουσιάζει εντονότατο κοιλιακό πόνο, παράλληλα με σύσπαση των κοιλιακών τοιχωμάτων και σημεία εσωτερικής αιμορραγίας, δηλαδή ταχυκαρδία, υπόταση, εφίδρωση, ωχρότητα και λιποθυμική τάση. Το ιστορικό της ασθενούς, δηλαδή η διακοπή της έμμηνης ρύσης, με τα πιθανά συμπτώματα της κύησης και τα έντονα συμπτώματα τη στιγμή της ρήξης οδηγούν συνήθως με βεβαιότητα στη διάγνωση.

Από τον εργαστηριακό έλεγχο, το υπερηχογράφημα, και ιδιαίτερα το κολπικό, συμβάλλει κατά πολύ στην έγκαιρη και ασφαλή διάγνωση της. Επίσης, βοηθά η ανίχνευση στο αίμα της Β υποομάδας της χοριακής γοναδοτροπίνης, η οποία είναι ορμόνη της κύησης, η παρακέντηση του δουγλάσειου και η λαπαροσκόπηση, που δίνει 100% διάγνωση. 
Θεραπεία
Η θεραπευτική αγωγή μιας εξωμήτριας κύησης, μόλις αυτή διαγνωσθεί, είναι η άμεση χειρουργική επέμβαση, είτε με διάνοιξη της κοιλίας είτε με λαπαροσκόπηση, για αφαίρεση του κυήματος. Έχει μεγάλη σημασία η έγκαιρη και ορθή διάγνωση της πριν από τη συμπλήρωση 8 εβδομάδων κύησης. Όσο η διάγνωση καθυστερεί, απαιτούνται και ριζικότερες μέθοδοι θεραπείας. Καθυστέρηση στην αντιμετώπιση ή λανθασμένη διάγνωση μπορεί να έχει επίπτωση στη γονιμότητα της γυναίκας ή ακόμα και στη ζωή της.