 |
| Η μερική ρήξη τένοντα εκδηλώνεται με έντονο πόνο |
Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ο ισχυρότερος τένοντας του ανθρώπινου σώματος. Το μήκος του είναι από 13 έως 16 εκατοστά και το πάχος του διαφέρει και είναι ανάλογο με την μυϊκή ανάπτυξη του γαστροκνήμιου μυός από τον οποίο άρχεται. Καταφύεται στο οπίσθιο μέρος της πτέρνας. Η αιμάτωση του αχίλλειου τένοντα είναι περιορισμένη. Ιδιαίτερα 2 έως 5 εκατοστά πριν την κατάφυσή του. Οι τραυματισμοί στον αχίλλειο τένοντα είναι αρκετά συχνή στους αθλούμενους. Ιδιαίτερα η φλεγμονώδης κατάσταση που δημιουργείται από υπέρ-χρήση.
Συμπτώματα
Ελαφρό άλγος και αίσθημα καψίματος συνήθως κοντά στο σημείο πρόσφυσης του τένοντα. Στις χρόνιες τενοντίτιδες ο πόνος αρχίζει με την έναρξη της προπόνησης, προοδευτικά εξαφανίζεται και επανέρχεται λίγη ώρα μετά το τέλος της άσκησης. Ορισμένες φορές ο πόνος παραμένει σε τέτοιο βαθμό, που να μην αναγκάζει τον αθλούμενο να διακόπτει την άσκηση του. Αυτό είναι μια αιτία ώστε να επέλθει κάποια στιγμή μερική ρήξη του τένοντα, εάν ο αθλούμενος δεν σταματήσει και συνεχίσει την προπόνησή του ή τον αγώνα με την ίδια ένταση. Η μερική ρήξη τένοντα εκδηλώνεται με έντονο πόνο στην περιοχή, οίδημα και αδυναμία συνέχισης της προσπάθειας. Η ολική ρήξη του τένοντα είναι ίσως η σοβαρότερη αθλητιατρική κάκωση. Συμβαίνει κάτω από έντονη αθλητική άσκηση, αφού ο αθλούμενος δεν είχε κάνει την σωστή προθέρμανση. Στην περίπτωση αυτή εμφανίζεται εντονότατος πόνος, χαρακτηριστικός θόρυβος, πλήρης αδυναμία κίνησης του τραυματισμένου άκρου, οίδημα. Στην αντικειμενική εξέταση διαπιστώνεται η λύση της συνέχειας σε σημείο του τένοντα.
Θεραπεία
Μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί στην πρόληψη, προθέρμανση, κατάλληλο πρόγραμμα προπονητικό, κατάλληλα παπούτσια κτλ.. Στην ολική ρήξη είναι αναγκαίο η χειρουργική επέμβαση. Ο αθλούμενος επανέρχεται στην ενεργό δράση περίπου μετά από ένα τετράμηνο. Για τις χρόνιες τενοντίτιδες και για την μερική ρήξη του τένοντα είναι απαραίτητο η ανάπαυση περίπου 10 έως 30 ημέρες. Φαρμακευτικά δίδονται αντιφλεγμονώδη και αντιοιδηματικά. Εάν η θεραπεία αυτή αποτύχει επιχειρείται τοπική έγχυση ενζύμων, ενέσιμα διαλύματα. Η αγωγή με τα ένζυμα μπορεί να επαναληφθεί μέχρι 4 φορές.
Φυσικοθεραπεία: Η σύγχρονη αθλητιατρική έχει να προτείνει 4 πράξεις για την θεραπεία οξέων ή χρόνιων τενοντίτιδων: χειρομαλάξεις έντονες ιδιαίτερα στον γαστροκνήμιο μυ που έχουν σκοπό την αύξηση της αιμάτωσης στην περιοχή. Υπέρηχοι, λέιζερ, παγοθεραπεία. Εφαρμογή ειδικού προγράμματος τόσο μετά την προηγούμενη εφαρμοσμένη φυσικοθεραπευτική αγωγή, αλλά απαραίτητα μετά το τέλος της προπόνησης κατά την μετατραυματική αποκατάσταση.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου